Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam quid possumus facere melius? Confecta res esset. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant;

Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius
anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Nam cum Academicis incerta luctatio est, qui nihil affirmant
et quasi desperata cognitione certi id sequi volunt,
quodcumque veri simile videatur.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Recte, inquit, intellegis.: Bork
Bork: Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas.
Explanetur igitur.: Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire, Piso, sed a te opportune facta mentio est.
Magna laus.: Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.
Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Duo Reges: constructio interrete. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Cur post Tarentum ad Archytam? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed plane dicit quod intellegit. Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.