Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Erat enim res aperta. Maximus dolor, inquit, brevis est. Quid me istud rogas? Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde; Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Duo Reges: constructio interrete. Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Respondeat totidem verbis.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur
fuisse mutandi nominis.

Alterum autem genus est magnarum verarumque virtutum, quas
appellamus voluntarias, ut prudentiam, temperantiam,
fortitudinem, iustitiam et reliquas eiusdem generis.

Illa enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata, complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut sine illis possit beata vita existere.

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.

Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Efficiens dici potest.: Hoc non est positum in nostra actione.
Bork: Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Bork: Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.
Hic ambiguo ludimur.: Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork: Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.