Proclivi currit oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Frater et T. Duo Reges: constructio interrete. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

Negat enim tenuissimo victu, id est contemptissimis escis et potionibus, minorem voluptatem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas
accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque
eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Nihilo magis.: Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Bork: At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?
Quonam, inquit, modo?: Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Bork Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;