Dici enim nihil potest verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit.

Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Perge porro; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait
exiguam intervenire sapienti.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
In primo enim ortu inest teneritas ac mollitia quaedam, ut nec res videre optimas nec agere possint.
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Non potes, nisi retexueris illa.
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.

Quod nisi ita efficitur, quae Theophrastus de fortuna, de dolore, de cruciatu corporis dixit, cum quibus coniungi vitam beatam nullo modo posse putavit, vereor, ne vera sint.

Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Idemne, quod iucunde?: Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
Sed videbimus.: Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.
Eam stabilem appellas.: Verum hoc idem saepe faciamus.
Bork: Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Duo Reges: constructio interrete. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Ubi ut eam caperet aut quando? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.