Scisse enim te quis coarguere possit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.

Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Scrupulum, inquam, abeunti;

Quare teneamus Aristotelem et eius filium Nicomachum, cuius accurate scripti de moribus libri dicuntur illi quidem esse Aristoteli, sed non video, cur non potuerit patri similis esse filius.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Prave, nequiter, turpiter cenabat;
Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.

Bork: Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Moriatur, inquit.: Sed quot homines, tot sententiae;
Bork: Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est?
Bork: Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Quis est tam dissimile homini.
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Beatum, inquit. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere
aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium
fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.