Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Prave, nequiter, turpiter cenabat;

Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem.

An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates?

Neutrum vero, inquit ille. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Verum hoc idem saepe faciamus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Bork Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Bork: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.
Iam contemni non poteris.: Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.
Facete M.: Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi
valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam,
qua erat transfixus, hastam.

An hoc usque quaque, aliter in vita?
Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Memini me adesse P.

Duo Reges: constructio interrete.

Equidem, sed audistine modo de Carneade? Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?