Venit ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. At coluit ipse amicitias. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.
Bork
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Hunc vos beatum;: Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;
ALIO MODO.: Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit;
Bork: Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Moriatur, inquit.: Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.

Bork

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum
simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum
rerum appetendarum.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Hoc tu nunc in illo probas.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quid me istud rogas? At certe gravius. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?